فرآیندی که در آن دندان‌ها جهت حرکت بازآرایی می‌شوند، به عنوان ارتودنسی شناخته می‌شود. در این فرآیند، زمانی که فشار به دندان‌ها اعمال می‌شود، سلول‌هایی با نام استئوبلاست و استئوکلاست در اطراف ریشه دندان شکل می‌گیرند. فشار ناشی از سیم ارتودنسی همراه با استئوبلاست و استئوکلاست، یک فشار منفی را در یک سمت دندان ایجاد می‌کنند. این فشار منجر به تحلیل استخوان در یک طرف و بازسازی آن در طرف دیگر می‌شود. به این ترتیب، دندان به سمت موقعیت صحیح حرکت کرده و استخوان دندان و فک تغییر شکل می‌دهند.
این فرآیند تنها زمانی رخ می‌دهد که فشار مداوم بر روی دندان وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، زمانی که استخوان در یک طرف تخریب می‌شود و در طرف دیگر بازسازی می‌شود، دندان قابلیت حرکت دارد. بعد از قطع فشار، به عنوان مثال زمانی که ارتودنسی برداشته می‌شود، دندان در موقعیت جدید خود حفظ می‌گردد. با این حال، امکان بازگشت به موقعیت ابتدایی نیز وجود دارد. به همین دلیل، بیماران عمدتاً از نگهدارنده‌ها برای حفظ موقعیت صحیح دندان‌ها استفاده می‌کنند.
بدون دیدگاه